Een Verhaal

Douwe Egberts, dat was een heel cool merk vóór de uitvinding van barista's, die met hun ingewikkelde snorretjes ingewikkelde melkpatronen in uw ingewikkelde espresso van bonen uit een ingewikkeld land vogelen. Douwe Egberts, wij mogen DE zeggen, ook verantwoordelijk voor een van de vier heilige tradities in de Nederlandse huiskamer, samen met 1x per jaar vrijen als het sneeuwt, naar schansspringen kijken tijdens nieuwjaarsdag en een verjaardag met kaas+worst dat je altijd naast tante Anneke zit en precies in dat hoekje daar zit Moniekje. DOUWE EGBERTS PUNTEN TELLEN. Met de hele familie, tijdens de eerste herfstdag van het jaar. Elastiekjes erbij, en dan maar stapeltjes maken. Soort Rokjesdag, maar dan veel emotioneler. Moest je weer 1.000 punten inruilen tegen een geile staafmixer die je dan 1x gebruikte en daarna in de kast pleurde. En je moeder had wel 10.000 punten, vet gaaf en vet lang voor gespaard, maar toen moest je een keer met je vader mee naar een of ander transportbedrijf waar de chauffeurs de koffie met tienduizenden punten tegelijk in de keel goten. Wat een deceptie, wat een teleurstelling. Welnu, u krijgt een extra shot doodselixer, aangezien u de puntjes niet meer kan inleveren bij de Blokker. Einde van een tijdperk. Einde van uw jeugd. Einde van alles.